Po 44 latach pracy w szkole przyszło mi, po raz ostatni, wyrazić swoją wdzięczność za współpracę. Odchodzę po 44 latach pracy zawodowej i 18 latach bycia dyrektorem. Szkoła, którą miałam zaszczyt kierować, jest mi szczególnie droga, ponieważ dźwięk szkolnego dzwonka regulował mój rytm życia od momentu, gdy przekroczyłam próg tej szkoły jako siedmiolatek. Mogę więc śmiało powiedzieć, że zostawiłam tu większą część swojego życia. Dobrego życia. Teraz, gdy przyszło mi przekazać szkolne „klucze” mojej następczyni, czynię to z poczuciem dobrze wypełnionego obowiązku.
Cały czas traktowałam pracę, jako służbę tej szkole – mojej szkole, a nie sprawowanie urzędu dyrektora, lepiej lub gorzej wypełniałam swoje obowiązki. Czułam się tutaj dobrze, jak w domu, bo przecież szkoła to drugi dom – tak dla Was uczniowie, jak dla mnie i dla nauczycieli.
Mam świadomość, że odchodząc pozostawiłam szkołę w dobrych rękach. Dzisiaj mogę powiedzieć: Ta szkoła to „mała perełka” w środowisku, gdzie każde dziecko ma możliwość własnego rozwoju i z dumą może iść z „Małej Szkoły w Wielki Świat”. A wszystko za sprawą wspaniałych nauczycieli - zawsze oddanych, zaangażowanych, którzy pracowali i pracują do dzisiaj z wielką pasją. Praca z Wami była dla mnie przyjemnością. Taka szkoła, jaką mamy dzisiaj, TO NASZ WSPÓLNY SUKCES! To również wspaniali pracownicy niepedagogiczni, bez których dyrektor by sobie nie poradził. Bardzo Wam dziękuję!!!
Dziękuję Wam wszystkim za wszystko to, co wspólnie pozwoliło nam kształtować dobry wizerunek naszej szkoły. Traktuję odejście z pracy jako coś oczywistego, ale nie jest to takie łatwe. W swojej pracy kierowałam się zasadą : ,,Kto chce zarządzać ludźmi, nie powinien ich gnać przed sobą, lecz sprawić, aby podążali za nim”.
Bardzo serdecznie dziękuję obecnej i poprzedniej Radzie Rodziców i wszystkim tym rodzicom, którzy przez lata wspierali działania szkoły oraz za wspólne dostrzeganie problemów i potrzeb naszych dzieci.
Podziękowania kieruję również do władz samorządowych. Panie Burmistrzu, nie było nam dane dłużej współpracować, ale mam nadzieję, że jako uczeń tej placówki otoczy Pan szkołę szczególną troską i opieką, doceni trud pracy dydaktyczno- wychowawczo –opiekuńczej nauczycieli. Dziękuję również burmistrzowi i wójtom poprzednich kadencji, pani kierownik CUW i jej pracownikom, Radnym powiatu kieleckiego, Radnym i Sołtysom - tym obecnym i ich poprzednikom, szkolnej pielęgniarce, wszystkim pracownikom Urzędu Miasta i Gminy Łagów za zrozumienie potrzeb, wsparcie finansowe i wszelką pomoc okazaną Szkole Podstawowej w Zbelutce.
Słowa podziękowania kieruję do obecnych i byłych Dyrektorów Szkół Gminy Łagów za współpracę, życzliwość, wzajemną pomoc, wspólne rozwiązywanie problemów i dzielenie się doświadczeniami. Dziękuję Wam, Drogie Koleżanki i Koledzy.
Dziękuję księżom naszej parafii - obecnemu i byłemu za modlitwę za nas, za każde wygłoszone słowa kierowane do dzieci i nauczycieli oraz inspirowanie młodych do własnego rozwoju.
Wszystkim uczniom tej szkoły dziękuję za to, że słuchaliście dobrych rad i wskazówek, że nieustannie zmienialiście się na lepsze, zwierzaliście się ze swych trosk i kłopotów. Pozdrawiam też moich byłych, dorosłych już, uczniów, którzy do dzisiaj witają się serdecznym „dzień dobry”. Dziękuję za uśmiech i za to, że szkoła jest nadal w Waszej życzliwej pamięci.
Swoje podziękowania kieruję do wszystkich osób, z którymi przez lata dane mi było współpracować. Do ludzi dobrej woli, ,,przyjaciół szkoły” .
Odchodząc, mam powody do dumy i satysfakcji, Szkoła Podstawowa w Zbelutce jest placówką nowoczesną i nowatorską. Nowej Pani Dyrektor życzę wspaniałej pracy z uczniami i nauczycielami, owocnej współpracy z rodzicami, aby na swej drodze spotykała ludzi życzliwych, gotowych do działań. Życzę samych sukcesów.
Spośród najpiękniejszych słów i wartości wybieram dziś wdzięczność, a więc Dziękuję! Dziękuję wszystkim za wszystko i każdemu za cokolwiek, co stało się naszym wspólnym udziałem.
Wisława Szymborska napisała: ,,księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie”.
Chociaż kolejne etapy życia się kończą, to zawsze zaczyna się coś nowego.
Zawsze warto cieszyć się darem życia i pisać jego ciąg dalszy.
Zawsze można zrobić coś sensownego, coś przeżyć i dopisać do tego ,co było.
A w pamięci zachować zdarzenia i ludzi, z którymi dane mi było się spotkać.
Wspomnienia są jak kwiaty i trzeba je pielęgnować.
Z wyrazami wdzięczności i szacunku
Elżbieta Ginał
Zbelutka dnia 31.08.2025r.